مي بُرد دليرانه به ميدان بدنش را
تا نذر كند سرخي رگهاي تنش را
مي تاخت به تيغي كه به خورشيد نظر داشت
تا نيزه بشويد تب و تاب كفنش را
يوسف سر بازار خريدار فراوان
گرگ آمده تا پاره كند پيرهنش را
تكبير به لب مي شكند همهمه خصم
مي بُرد دليرانه به ميدان بدنش را
تا نذر كند سرخي رگهاي تنش را
مي تاخت به تيغي كه به خورشيد نظر داشت
تا نيزه بشويد تب و تاب كفنش را
يوسف سر بازار خريدار فراوان
گرگ آمده تا پاره كند پيرهنش را
تكبير به لب مي شكند همهمه خصم
تا شب بشناسند دم دندان شكنش را
فرياد بر آورد كه تا شب بگريزد
در معركه پاشيد نسيمي سخنش را
مي تاخت چه بي باك ولي تشنه و زخمي
افسوس زره برده توان بدنش را
انگار هياهوي غدير آمده از نو
يك باره خبر داد كسي آمدنش را
مي رفت كه خاموش كند آتش دشمن
تا شعله نسوزد گل باغ چمنش را
تن در گرو تير و دلش در گرو يار
پامال سم اسب نبيند سمنش را
مي ريخت پرش در شط خون موسم پرواز
معشوقه ببيند دم پرپر زدنش را
مي ديد حسين از دم هر نيزه دمادم
در غربت هر نيزه برافروختنش را
آنگاه كه در آتش و در هرم عطش بود
با شهد زبان شست لبش را دهنش را
مي برد به معراج ملك گيسوي مجنون
تا فاش كند قصة عاشق شدنش را
قرآن خدا بر سر هر نيزه ورق شد
بردند ملائك همه آيات تنش را
محمد ضیایی پود
استهبان